Teknolojik gelişmelere bağlı olarak, gerçek ve tüzel kişilerin elektronik ortamda karşılıklı iradelerini beyan etmek suretiyle belli hususlarda sözleşme yapmaları mümkün hale gelmiştir.

6098 sayılı (Yeni) Borçlar Kanunu’nun 17. maddesinde; Kanunda şekle bağlanmamış bir sözleşmenin taraflarca belirli bir şekilde yapılması kararlaştırılmışsa, belirlenen şekilde yapılmayan sözleşmenin tarafları bağlamayacağı, herhangi bir belirleme olmaksızın yazılı şekil kararlaştırılmışsa, yasal yazılı şekle ilişkin hükümlerin uygulanacağı belirtilmiştir.

Kanun’un 14. maddesinde ise; yazılı şekilde yapılması öngörülen sözleşmelerde borç altına girenlerin imzalarının bulunmasının zorunlu olduğu; Kanun’da aksi öngörülmedikçe imzalı bir mektup, asılları borç altına girenlerce imzalanmış telgraf, teyit edilmiş olmaları kaydıyla faks veya buna benzer iletişim araçları ya da güvenli elektronik imza ile gönderilip saklanabilen metinlerin de yazılı şekil yerine geçeceği hüküm altına alınmıştır.

Kanun’un 15. maddesinde; imzanın, borç altına girenin el yazısıyla atılmasının zorunlu olduğu; güvenli elektronik imzanın da el yazısıyla atılmış imzanın bütün hukuki sonuçlarını doğuracağı belirtilmiştir.

Borçlar Kanunu’nun yukarıda metnine yer verdiğimiz hükümleri ile Damga Vergisi Kanunu’nun ilgili hükümleri birlikte değerlendirilerek elektronik ortamda düzenlenen sözleşmelerin vergisel boyutunun belirlenmesi gerekmektedir.

488 sayılı Damga Vergisi Kanunu’nun 1. maddesinde, bu Kanun’a ekli ( 1 ) sayılı tabloda yazılı kağıtların damga vergisine tabi olduğu, bu Kanun’daki kağıtlar teriminin, yazılıp imzalamak veya imza yerine geçen bir işaret konmak suretiyle düzenlenen ve herhangi bir hususu ispat veya belli etmek için ibraz edilebilecek olan belgeler ile elektronik imza kullanılmak suretiyle manyetik ortamda ve elektronik veri şeklinde oluşturulan belgeleri ifade ettiği; 3. maddesinde, damga vergisinin mükellefinin kağıtları imza edenler olduğu hükme bağlanmıştır. Kanuna ekli ( 1 ) sayılı tabloda da belli parayı ihtiva eden sözleşmelerin nispi oranda damga vergisine tabi olduğu hususu düzenlenmiştir.

5070 sayılı Elektronik İmza Kanunu’nun 1. maddesinde, Kanun’un amacının elektronik imzanın hukuki ve teknik yönleri ile kullanımına ilişkin esasları düzenlemek olduğu; 2. maddesinde, bu Kanun’un elektronik imzanın hukuki yapısını, elektronik sertifika hizmet sağlayıcılarının faaliyetlerini ve her alanda elektronik imzanın kullanımına ilişkin işlemleri kapsadığı; 3/b maddesinde, elektronik imzanın başka bir elektronik veriye eklenen veya elektronik veriyle mantıksal bağlantısı bulunan ve kimlik doğrulama amacıyla kullanılan elektronik veriyi ifade ettiği; 5. maddesinde de güvenli elektronik imzanın elle atılan imza ile aynı hukuki sonucu doğurduğu hükme bağlanmıştır.

Yukarıda yapılan detaylı yasal açıklamalar uyarınca, Damga Vergisi Kanunu’nun konusunu teşkil eden Kanun’a ekli ( 1 ) sayılı tabloda yer alan kâğıtlardan manyetik ortamda ve elektronik veri şeklinde oluşturulanlarda, belgenin elektronik imza kullanılmak suretiyle düzenlendiği anda vergiyi doğuran olay meydana gelmektedir.

Taraflarca, 5070 sayılı Kanun’da tanımlanan elektronik imza ile imzalanan belli parayı içeren kâğıtlar damga vergisine tabi bulunmakta, 5070 sayılı Kanun kapsamında tanımlanan elektronik imza ile imzalanmamış olanlar ile bu imza ile imzalanmış olmakla birlikte belli parayı içermeyen kâğıtlar damga vergisine tabi bulunmamaktadır.